تو را من چشم در راهم

                                                      شراب روحانی

                                                                                                     شیخ بهایی

ساقیا بده جامی ، زان شراب روحانی                       تا دمی برآسایم ، ز این حجاب ظلمانی

طره ی پریشانش دیدم و به دل گفتم                         این همه پریشانی بر سر پریشانی !

بی وفا نگار من ، می کند به کار من                          خنده های زیر لب عشوه های پنهانی

دین و دل به یک دیدن باختیم و خرسندیم                    در قمار عشق ، ای دل ! کی بود پشیمانی ؟

خانه ی دل ما را ، از کرم عمارت کن                            پیش از آن که این خانه ، رو نهد به ویرانی

ما سیه گلیمان را جز بلا نمی شاید                            بر دل بهایی نه ، هر بلا که بتوانی