استادان و متخصصان فرهنگستان ادب فارسی نزدیک به چهل و پنج هزار واژه را در برابر واژه های بیگانه به جامعۀ ایران پیشنهاد دادند . به نظر می رسد از میان واژه های مصوب فرهنگستان ، واژۀ « یارانه » خوش شانس ترین آن ها باشد . خرد و کلان جامعۀ ایرانی آن را می شناسند و عشق بازی می کنند با نام او . برای آمدنش روز شماری می کنند :

 

     درویش و غنی بندۀ این خاک درند                  وآنان که غنی ترند محتاج ترند

                                                                                            « سعدی »

 

یارانه چه واژۀ خوش شانسی است که همه جا ذکر خیر او در میان است ! تو مهمانی و اداره و تاکسی و صف نانوایی و مطب دکتر وووو . با آمدنش همه شاد می شوند :

 

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم             چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی  

                                                                                                « سعدی »

 

برایش لطیفه ها ساختند . آورده اند که مادر یکی از یارانه اندیش ها به رحمت خدا رفت . خواستند خبر تلخ را جوری به او بگویند تا پس نیفتد . قبل از گفتن خبر این پا آن پا می کردند . وقتی متوجه از دست رفتن مادر شد . گفت : خداوند مادررا بیامرزد . من فکر کردم یارانه ام را قطع کردند !!!