تو را من چشم در راهم

داشتم مصاحبه ای با جناب نصر الله پورجوادی را در گزارش میراث می خواندم ، به نکته ای برخوردم ، برایم خیلی جالب بود  . گفتم شاید برای شما هم زیبا باشد :

« حدود ده سال پیش ، در یکی از دانشگاه های کوچک ایالت نیویورک ، یک رئیس دانشگاه سخنرانی می کند و در بین سخنرانی خود مطلبی از شخص دیگری نقل می کند و نمی گوید این مطلب مال کیست . یکی از استادان دانشگاه در این باره مقاله ای می نویسد که رئیس دانشگاه در سخنرانی خود مطلبی را از فردی دیگر بدون این که نام او را ببرد نقل کرده ، و همین موضوع باعث می شود که رئیس دانشگاه از سِمَت خود استعفا کند ، برای این که حس کرد ، آبرویش رفته است . بعد خود استادی که مقاله را نوشته بود ، گفت منظور من آبرو ریزی نبوده ، ولی دیگر بی فایده بود و استعفای رئیس دانشگاه قبح سرقت را نشان داد . » ( پور جوادی ، 1391 : 75 )