چند روز پیش پرفسور محمد حسن گنجی ، پدر علم جغرافیا و بنیانگذار هواشناسی ایران در صد سالگی رخ در نقاب خاک کشید ، خدایش بیامرزاد . استاد گنجی فرزند جسمانی از خودشان نداشتند ولی فرزندان روحانی زیادی را تربیت کردند . من شنیدم که در دوران حیات خود ده ها دختر و پسر را تحت سرپرستی قرار داده بودند . یک نگاهی بین عوام النّاس وجود دارد که خانواده ها را با فرزندان آن می سنجند و اگر خانواده ای فرزند نداشته باشند با دلسوزی و ترحم به آنها می نگرند . نگاه این دسته از مردم به فرزند کاملاً مادی و جسمانی است ؛ فرزند از نگاه آنها کسی است که میراث خور مادی آنهاست ؛ به آب و آتش می زنند تا امکانات مادی و رفاهی فرزندان را فراهم نمایند . بُعد اندیشه و فرهنگ را نادیده می انگارند  . پرفسور محمد حسن گنجی ، علامه علی اکبر دهخدا و استاد عبدالحسین زرین کوب و دیگران  متهم می شوند ، چون فرزندی نداشتند . اما دریغ از این نکته غافلند که این استادان ، هزاران فرزند روحانی تربیت کردند و یاد و نام آنها در ذهن و خاطر شاگردان ماندگار است . لغت نامه ای که علی اکبر دهخدا به یادگار گذاشته است ، مانایی آن از هر فرزندی بیشتر است . سخنی از روان شاد دکتر حسن احمدی گیوی که در بهار امسال به دیار باقی شتافتند ، در خاطرم هست ، ایشان فرمودند : من بیش از نیم قرن معلم هستم و هفتاد هزار فرزند دارم .