همای گو مفکن سایه ی شرف هرگز ...
همای گو مفکن سایه ی شرف هرگز در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
« حافظ »
من یک معلّم هستم و در مدرسه و دانشگاه تدریس می کنم . دغدغه ی اصلی من ، فرهنگ است . من می دانم و به این نکته ایمان دارم که برای فرهنگ کشور عزیزمان ایران ، بزرگ مردانی ؛ نظیر ، علی اکبر دهخدا ، استاد محمد معین ، دکتر پرویز ناتل خانلری ، پروفسور محمود حسابی ، استاد علی اصغر حکمت ، استاد سید جعفر شهیدی و... عُمری تلاش و کوشش کردند و چه خون دل ها خوردند ! من به عنوان یک معلّم سوالی در ذهنم نقش بسته است و نمی دانم دولت باید پاسخگو باشد یا مجلس ؟ و آن سوال این است : وقتی شما می آیید یک یا دو میلیارد تومان برای یک بازیکن فوتبال هزینه می کنید ، آن وقت شما انتظار دارید ، چیزی از فرهنگ برای کشور باقی بماند ؟!!! این عمل تیشه به ریشه ی فرهنگ زدن نیست ؟!!! شما بروید آمار بگیرید از یک کلاس دبیرستان ، ببینید چند نفر دوست دارند استاد معین و پروفسور محمود حسابی بشوند ؟ و از سوی دیگر ، چند نفر دوست دارند فوتبالیست بشوند ؟ چرا می خواهند فوتبالیست شوند ؟ ساده است . چون فوتبالیست حقوق میلیاردی می گیرد ؛ چون تلویزیون از سرماخوردگی فلان فوتبالیست به مردم خبر می دهد ولی از مرگ فلان استاد دانشگاه به سادگی می گذرد . این یک فاجعه است ! ببینم ، وقتی شما به یک فوتبالیست میلیارد ی می دهید ، به یک پزشک فوق تخصص که جان هزاران نفر در دستان معجزه آسای اوست ، چقدر می دهید ؟ به یک سرهنگ نیروی انتظامی که حافظ جان و ناموس مردم است و وقتی که همه خوابند ، او بیدار است و در مرزها از مملکت پاسداری می کند ، چقدر می دهید ؟ به یک استاد دانشگاه که پنجاه سال تدریس کرده و هزاران معلم و پزشک و مهندس تربیت کرده است ، چقدر می دهید ؟ تازه همه ی این ها به کنار ، بازیکن ما چه جور بازیکنی است ؟ رنگ رخساره خبر می دهد از سرّ ضمیر . چند درصد بازیکنان ما موازین اخلاقی را رعایت می کنند ؟ وقتی بازیکن با آدامس در دهان جلوی خبرنگار تلویزیون ظاهر می شود وکارهای دیگر که ارزش گفتن ندارد ، چه طور می تواند الگویی مناسبی برای نو جوانان و جوانان جامعه باشد ؟ ( البته در میان این فوتبالیست ها ، انسان های شریف هم پیدا می شوند که نادرند) . امیدوارم این آقایان جواب قانع کننده ای داشته باشند !
ای که دستت می رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
« سعدی »