در حکایت آورده اند که : « اهل قبیله ی مجنون گرد آمدند و به قوم لیلی گفتند که : این مرد از عشق هلاک شد ، چه زیان دارد اگر دستوری دهید تا جمال لیلی مشاهده کند . گفتند : ما را هیچ از این معنی بخلی نیست ؛ و لیکن مجنون خود تاب ادراک جمال لیلی ندارد . مجنون را بیاوردند و درِ خرگاه لیلی برگرفتند . هنوز سایه ی لیلی پیدا نگشته بود که مجنون  بی هوش شد . چون او پیدا شد ، او پنهان گشت . » ز آن که با معشوق پنهان خوش تر . گفتند : « ما نگفتیم که او تاب دیدار لیلی ندارد . »

                                                                                      ( سوانح العشاق غزالی ، 135 – 136 )